Sport

                                       LUDZIE, KTÓRZY NIGDY SIĘ NIE MĘCZĄ

Właściwie tylko w Nowym Yorku George Soros czuje się wyjątkowo dobrze; dlatego kupił tu dom. Można powiedzieć, że jest to jego miasto. To jedyne miejsce, gdzie przestaje odczuwać ciężar noszonych lat, a jego zastygająca z wolna w żyłach krew, która przepływa przez jego blisko dziewięćdziesięcioletnie serce, ożywa w swym krwiobiegu właśnie w Nowym Yorku, mieście, które jest zawsze pełne życia, wigoru, przemyślnych atrakcji, mód i zaskakujących nowinek. Tu powstają także jego przedziwne idee, które z racji pozycji jaką zajmuje, może głosić, zaszczepiać, a nawet wcielać je w państwach, które - jak twierdzi - niezbędnie tego potrzebują. Nie było jeszcze nigdy tylu zatrudnionych gryzipiórków w New York Times, którzy chętnie zrobią wszystko, aby przekonać jeszcze nieprzekonanych do jego planów - ustanowienia porządku nowego świata.

Mistrzostwa świata bardzo udane dla naszych, czego efektem ubocznym była uciążliwa propaganda sukcesu: "jesteśmy trzecią siłą na świecie i największą w Europie" - oczywiście do czasu; ostatecznie Polska zajęła ósmą lokatę w klasyfikacji medalowej liczonej normalnie, według złota, ale za to "trzecie miejsce pod względem liczby zdobytych medali".

Prawdą jest, że nasi zaprezentowali rzadko widzianą konsekwencję w realizowaniu medalowych celów i szans. Jeśli zawiedli kulomioci, to odrobiły to biegaczki w sztafecie 4x400; z optymizmem można patrzeć w przyszłość średniodystansowych Cichockiej i Jóźwik, bo niebawem na ich dystansach przestaną startować mężczyźni.

* * *

Zaistnieć internetowo w charakterze opiniotwórczego publicysty chce każdy piśmienny od tak dawna, że chyba już nawet zdążyło to wyjść z mody. Nieodżałowany Stanisław Bareja napisałby w dialogu: "Konwencja bloga przeżyła samą siebie i to, że jeszcze społeczeństwo czyta blogi, to jest to jeszcze jeden przykład na bezwład percepcji".

Pisaniem blogów rządzi przy tym podstawowa zasada: jeśli chcesz być czytany, bądź regularny. Punktualny i słowny. Zapomnisz, spóźnisz się, odechce ci się - przepadłeś. Chyba 99% blogów umiera w taki sposób, w tym wszystkie, które dotąd prowadziłem.

Dlaczego się odechciewa? Julian Tuwim trafnie to opisał: ja to mam taki talent, że mógłbym pisać wiersze jak Mickiewicz, jak Słowacki... Tylko bieda jest jedna: ja nie mam nic do powiedzenia... Kiedy już wszystko było i każdy się wymądrzył, czeka się na wyjątkową okazję, na temat przez duże "Te".