Gersdorf i Zdziennicki „brali udział w zdarzeniu”! Ciekawe jaki będzie wyrok?

Wczoraj 14 kwietnia 2022 roku, około godz. 8.30, na trasie S8 (okolice miejscowości Wiśniewo), 26-letni motocyklista z nieustalonych przyczyn zjechał z drogi i uderzył w bariery energochłonne. W wyniku wypadku kierujący motocyklem zginął na miejscu. Takie informacje od policji uzyskały lokalne media, ale dopiero dziś wypadek dotarł do szerokiej opinii publicznej, gdy się okazało, że tą samą trasą, o tej samej porze jechało sędziowskie małżeństwo: była prezes Sądu Najwyższego Małgorzata Gersdorf i Bohdan Zdziennicki, były prezes Trybunału Konstytucyjnego. Zdarzenie miało być też nagrane przez kamerę umieszczoną w ciężarówce, która przejeżdżała obok miejsca śmiertelnego wypadku. Jak donoszą media, w tym Onet.pl.

Czasy mamy takie, że bohaterowie zmartwychwstają, blogerki w ciąży zmieniają fronty i relacje, dlatego do każdej informacji podanej w Internecie podchodzę ostrożnie. Istnieją jednak charakterystyczne zachowania i wypowiedzi, które dają bardzo głośny sygnał alarmowy. Wypowiedź dla mediów sędziego Zdziennickiego jest wszystkim, co sędzia potrafi w swoim interesie wyrazić: „Potwierdzam, że braliśmy udział w takim zdarzeniu”. Prawnicy z całą pewnością uśmiechnęli się pod nosem, praktycy sądowi też czują pismo nosem, ale kto ma to szczęście i w sądzie nigdy nie był, może nie dostrzec o co chodzi. Przede wszystkim zwracam uwagę na dobór słów, chodzi o śmiertelny wypadek, zginął człowiek, ale dla sędziego to jest „zdarzenie” – żadnych emocji. „Zwykły” człowiek, jakby chciał ukryć prawdę powiedziałby, że faktycznie jechał tą trasą, ale nie pamięta co się stało. Sędzia doskonale wiedząc, co w prawie oznaczają poszczególne terminy, zabezpieczył się procesowo. Jako potencjalny oskarżony ma prawo się bronić wszystkimi możliwymi sposobami, w tym kłamstwem. Mało tego, pan był prezes TK i pani była prezes SN wiedzą, że za składanie fałszywych zeznań odpowiadają wyłącznie po uprzedzeniu i pouczeniu o treści art. 233 kk.

Jeśli zatem policjant ich po prostu spytał, czy jechali i co widzieli, to mogli opowiadać dowolne historie i bez względu na to, jak będzie się oburzać opinia publiczna, oni po prostu z pełną premedytacją korzystają z wiedzy prawej. Postępują tak, aby maksymalnie uzbroić się procesowo, co ich zapewne czeka z uwagi na dowody w sprawie. Oczywiście kluczowe jest tutaj nagranie i skoro samochód „sędziowski” został zabezpieczony przez policję, to ten materiał musi być na tyle mocny, że na taką czynność pozwolił. Czy to oznacza, że pan prezes i pani prezes są na straconej pozycji? Nic z tych rzeczy, o ile na nagraniu nie będzie jednoznacznie widać kto prowadził samochód, to znów skorzystają z przysługujących im praw i nawet nie muszę kłamać. Wystarczy, że się powołają na art. 261 k.k., który daje prawo do odmowy zeznań świadkowi, jeśli to mogłoby narazić świadka lub osobę bliską na odpowiedzialność karną. Przy czym to nie jest tak, jak sobie myśli Kowalski, że ten co odmawia zeznań, bo się boi odpowiedzialności karnej, jest winny i tyle. Nic podobnego, to święte prawo do obrony i nie stanowi żadnego dowodu.

„Uczestnicy zdarzenia” mają całą gamę możliwości, aby wyjść z tego bez najmniejszej szkody procesowej. Pozostaje jeszcze do rozważenia najgorsza wersja dla potencjalnych oskarżonych, czyli dowód z nagrania, na którym widać osobę prowadzącą samochód. Tutaj rzeczywiście zaczyna robić się gorąco, ale pamiętajmy, że to nie takie hop siup. Najpierw trzeba powołać biegłych i to z kilku dziedzin, przecież materiał z kamery mógł być zmontowany, a twarz kierowcy przypomina jedną Zośkę z Kutna albo Józefa ze Zgierza. Kamera też ma swoje wady, nie spełnia normy unijnej, tudzież nie jest przystosowana do nagrywania w czasie deszczu. Z takich wątpliwości żyją biegli i prawnicy, dlatego jako praktyk sądowy czekam niecierpliwie na rozwój wypadków i wejście do gry poszczególnych mediów z politykami, co jest pewne. Kto wygra? Nie wiem, ale walka będzie się toczyć nie tylko pomiędzy adwokatem, prokuratorem i składem sędziowskim, który będzie musiał sądzić swoich, ale i pomiędzy „nagonką na sędziów niezłomnych”, a „sprawiedliwością dla kasty”