Takiego zjazdu formy jeszcze nie było. Piłkarzykowi Donaldowi związało nóżki!

Wystawianie się tak zupełnie bez sensu, w takiej beznadziejnej formie, jest tylko nałogiem, taką wolą sprawdzenia, czy jeszcze mogę, coś jak powrót na scenę legendarnej sześćdziesięcioośmioletniej gwiazdy. Nie udało się, ponieważ coś podobne w zasadzie i z natury rzeczy nie udaje się niezwykle rzadko, o ile w ogóle. Gdyby to była jednorazowa słabość, ale to już trzecie, albo i czwarty beznadziejny występ pana piłkarza i jakże symboliczna ta ostatnia wpadka, pan piłkarz w styczniu, na nieczynnym stadionie kiwa się sam ze sobą. Licząc od konferencji po Dolomitach, przez występ w sejmie i kończąc na tym dzisiejszym styczniowym stadionie mamy trzy wskaźniki politycznej kondycji, ale jest pytanie, czy nie należałoby dodać wcześniejszego OFE. Z całą pewnością należy wrzucić do wora porażek i kto wie, czy to nie jest cios równoważny ze smoleńską kompromitacją. Bez osłony propagandowej Tusk nie istnieje, nie ma zupełnie nic do zaproponowania poza odgrzewaniem tak starych siekanych kotletów, że aż wstyd. Tusk nie radzi sobie bez propagandowej osłony i nie radzi sobie z nowym zjawiskiem, a tym jest krytyka ze strony niegdysiejszego politycznego kapitału. Na salonach się plotkuje o tym co dalej, czy nie pora się zastanowić nad zmianami, bo to wszystko za daleko zaszło i wymknęło się spod kontroli. W telewizjach i gazetach, póki co tylko za OFE się oberwało, ale i ze Smoleńskiem nie ma już jednego winnego, który leży na Wawelu i nawet parówek nie ma komu powiesić w ramach protestów.

Dzieje się, na pewno się dzieje, kryzys jest, właściwie skończyły się sterydy i ukazała się normalna „sportowa” sylwetka, teraz trzeba czekać co na to kibice? Pierwsze gwizdy już pan piłkarzy zaliczył, takich sondaży nie było od lat, pamiętając, że to są sondaże „cuda na kiju”, które nigdy nie korespondowały z wynikami wyborów i zawsze chodziło o zawyżenie nadziei, jest się czym martwić. Strach paraliżuje, wiąże nogi, taką reakcję obserwuję, gdy do tego 13 zawodnik zacznie coraz głośniej gwizdać, cienko to razem wygląda. O ile prezes nie poda, jak zwykle, pomocnej dłoni jakąś nogą generała, może być ciekawiej i jeszcze ciekawiej. Niech no tylko Schetyna dogada się na boku z OFE, a już ma taką przewagę, że ciężko będzie ścigać, bo i czym, bo i z kim? Taktyka jest prosta, kto przekona salony, ten wejdzie w media i jest nową nadzieją białych murzynów z Polski. Jeszcze za mało danych, żeby się kusić o wskazywanie lidera, ale jasne jest jedno. W tej chwili Schetyna jest w życiowej formie, Tusk ledwie powłóczy nogami. I nawet Boni nie pomógł, który został wypuszczony na pożarcie, ze swoimi radosnymi prezentacjami w Excelu, gdzie zakładał taki rozwój gospodarczy jak w Chinach i na tej podstawie wyliczył dodatkowe pięć złotych dla każdego emeryta. Jedyny pożytek z całego zjazdu jest taki, że język polski wzbogacił się o kolejny kaleki i leniwy neologizm. Chłopcy od Tuska i sam Tusk wymyślili sobie termin „dwa dwanaście”. Zdaję sobie sprawę, że ludzie piśmienni nie mają pojęcia o co chodzi i dlatego nie pastwiąc się wyjaśniam – chodzi o pełen sukcesów rok dwa tysiące dwanaście, czego nam wszystkim i najlepszego życzę.