Rymanowskim trzeba się urodzić, Polańskim się bywa

Paradoksy, paradoksy, paradoksy. Nie żeby się redakcja zaczęła jąkać, ale tak się redakcji skojarzyło w ramach kolejnego odcinka Polański show. Redakcja wysłuchała, bo nie dała rady obejrzeć programu konkurencyjnego redaktora Rymanowskiego i tak sobie pomyślała o pierwszym paradoksie. Bóg raczy wiedzieć, czy pedofil bardziej niebezpieczny dla świata, czy redaktorzy Rymanowscy.

Pono ci piersi są już tak w organizmie zaprogramowani i nie ma dla nich ratunku, nie wiadomo co z tymi drugimi, ale jak redakcja ich słucha, to nie może na nich patrzeć. Pomijając już wszelkie śmiertelne grzechy i dożywotnie winy ściganego Polańskiego, jest redakcja przekonana, że można sobie podgadać o Polańskim nie będąc przy tym obszczymurkiem wsłuchującym się w głos słuchawki podającej kolejne moczopędne „pytania”. Nie wie redakcja jak to jest być gnidą medialną, to może tylko redaktor Rymanowski zrelacjonować jeśli mu dyżurka poda do ucha „sensacyjne zdania”, w każdym razie po takim wywiadzie redaktora Rymanowskiego, gdzie redaktor szczytuje aby z człowieka zrobić łajno, boi się redakcja, że to mentalność poniżej pedofila.

Tak jak pedofilowi coś się w organizmie poprzestawiało, tak Rymanowskim chyba też się trzeba urodzić, bo nie chce redakcja wierzyć, że na takiego Rymanowskiego można się przerobić. Redakcja to jednak jest wieczny optymista, nie uwierzy redakcja, że Rymanowskim można zostać, z takim defektem jak Rymanowskim trzeba się urodzić. Paradoks drugi to szekspirowski żywot Polańskiego, a może i nawet antycznie tragiczny z całym bagażem rzeczy, które nie są godne pochwały. Jego życie byłoby najlepszym scenariuszem dla jego filmu życia.