“Plan FUGU” – Andarianowi .

Plan Fugu – został wymyślony przez cesarstwo Japonii między 1934 a 1944 rokiem i polegał na stworzeniu osiedli żydowskich na terenie Mandżuko – państwa buforowego utworzonego na ziemiach zajętych p

Plan Fugu – został wymyślony przez cesarstwo Japonii między 1934 a 1944 rokiem i polegał na stworzeniu osiedli żydowskich na terenie Mandżuko – państwa buforowego utworzonego na ziemiach zajętych po wojnie chińsko japońskiej. Rząd Japoński miał nadzieję na to , że kolonia zyska przez to akceptację międzynarodowych środowisk żydowskich i pozwoli w konsekwencji na ściągnięcie żydowskiego kapitału co przyczyni się do jej rozkwitu.

Jednym z większych miast Mandżuko był Harbin. W dziewiętnastym wieku, dokładnie w 1898 roku Rosjanie uzyskali pozwolenie na budowę kolei transyberyjskiej przez mandżurję i postanowili rozwijać małą rybacką wioskę Harbin. Car mikołaj II zachęcał Żydów do przeniesienia się na te tereny obiecując duże wolności osobiste gospodarcze i religijne. W efekcie tych działań liczba ludności Żydowskiej w tych okolicach sięgnęła w krótkim czasie około 25 000 ludzi. Żydzi zaczęli inwestować w handel, banki, apteki, gaz , tak że Harbin z małej wioski przekształcił się w handlowe centrum Azji.

Po zajęciu Mandżurii przez Japończyków , w trakcie działań wojennych i powstałego w tym czasie zamieszania większość Żydów uciekła. Japończycy zorientowali się , że nie tędy droga i we współpracy z lokalnym przywódcą żydowskim dr Kaufmanem postanowili na nowo sprowadzić Żydów do Mandżurii. Kaufman wyjechał do Japonii na rozmowy z jej przywódcami.

Mała dygresja- plan ten nie różnił się zbytnio od tego co Niemcy i europejscy przywódcy żydowscy chcieli zrobić po pierwszej wojnie światowej na terenach wschodniej Polski , zachodniej Białorusi i Ukrainy. Miało tam powstać państwo żydowskie o roboczej nazwie Judeopolonia z panującymi rasami Niemców i Żydów a wyrobnikami mieli być Polacy, Białorusini i Ukraińcy.

W przypadku Japończyków i przywódcy chińskich Żydów Kaufmana panami mieli być Japończycy i Żydzi a podludźmi Chińczycy. Kaufman- „ My, Żydzi, chcemy wziął udział w konferencji rasowej, i będzie współpracować z Japonią i Mandżukuo w budowaniu nowego ładu w Azji. Apelujemy do naszych współwyznawców”

Wracając do tematu …

Japończycy byli jednak pełni obaw co do współpracy z Żydami, uważali ich za stały element wywrotowy w krajach w których zamieszkują i byli przekonani , że Protokoły mędrców Syjonu są prawdziwe i oddają prawdziwe zamiary izraelitów.

Podkreśleniem tych obaw była między innymi nazwa jaką nadali swojemu planowi . FUGU- bowiem to jest bardzo silnie trująca ryba morska , która odpowiednio przyrządzona smakuje wyśmienicie .Wystarczy jednak drobny błąd kucharza aby potrawa stała się śmiertelna dla amatora dobrego jedzenia .

Jak duże były to obawy świadczyć może zdanie wypowiedziane przez japońskiego generała Nobutaka Shioden na spotkaniu pięciu ministrów rządu Japonii , które odbyło się w 1938 roku. Powiedział on że „ dla Japonii może być bardzo ryzykowne umieszczenie państwa żydowskiego w środku Mandżuko” i „ czy nie wystarczy to iż kontynentalny sąsiad Japonii , Chiny jest tak dokładnie kontrolowany przez komunistów pochodzenia żydowskiego.” sic!!!
Mimo tych obaw minister finansów Ikeda i reszta rządu miała nadzieje że Japonia może sterować sprowadzanymi Żydami, poprzez kontrolę nad wszystkimi kontaktami zewnętrznymi oraz ograniczeniem roli samorządu żydowskiego tylko do poziomu spraw lokalnych. Ikeda- „Setki lat temu Chiny pozwoliły osiedlić się Żydom w rejonie Kaifeng. Przez ten czas Chiny skorzystały z ich sprytu i przemysłu , a Żydzi zostali wchłonięci i nie ma już czegoś takiego jak „Żyd Chiński”. „…po prostu przyjmując tych oblężonych europejczyków , zyskamy sympatię amerykańskich Żydów, którzy kontrolują prasę, radio, przemysł filmowy i ewentualnie samego prezydenta Roosevelta.”

Japończycy zdawali sobie sprawę z trudności tego przedsięwzięcia , tym bardziej , że ich sojusznikami w Europie były Niemcy i Włochy , które miały zupełnie inną politykę wobec Żydów. Ostatecznie przeważyły względy ekonomiczne i postanowiono zdecydować się na osadnictwo żydowskie w Szanghaju (SIC!!! ) na poziomie od 19 000 do 900 000 tysięcy osadników.

Plany japońskie nie wypaliły i nie doszło do masowej żydowskiej kolonizacji Chin , jednak nie dlatego że zabrakło czasu, lub uniemożliwiły to działania wojenne.

Gdy do Szanghaju zaczęły przybywać pierwsze transporty Żydów aszkenazyjskich i sefardyjskich , najbogatsze i największe gminy żydowskie w mieście ( czyli Żydzi już tam byli SIC!!!) zgłosiły protest do cesarskiego rządu. Twierdzili , że Szanghaj nie może pomieścić więcej żydów niż kilka tysięcy. ( jakbym to już gdzieś czytał , tylko dotyczyło to hameryki chyba !!! ). Co więcej poprosili prezesa światowego kongresu Żydów rabina Stephen Wise aby w rozmowach z rządem Japonii poprosił rząd aby ten wymógł na swoich sojusznikach , a były nimi Niemcy i Włochy , by ograniczyły , a tak naprawdę zrezygnowały z wysyłania Żydów do Chin.

Ostatecznie Plan FUGU nie powiódł się i liczba ludności żydowskiej w Mandżuko wzrosła z 5000 do 17 000 , większość z nich po drugiej wojnie światowej wyemigrowała do stanów a po 1948 roku i powstaniu państwa żydowskiego do Izraela.

W opracowaniu tym korzystałem z linków zamieszczonych przez kolegę Andariana , który swoim wpisem “Mojżeszowy lud w Państwie środka” zainspirował mnie do napisania niniejszej notki.

Miałeś rację Andarianie , oni tam byli i pewnie są. Przepraszam za…. , sam wiesz za co.

pozdrawiam