Reklama

Wilki będą pływać, żaby latać, chłop z chłopem spał będzie, baba z bab

Wilki będą pływać, żaby latać, chłop z chłopem spał będzie, baba z babą. Takiej treści Armagedon przekazał żebrak rodzinie Kazików w kultowej „Konopielce”.

Reklama

Poseł Brudziński usiłował przebić żebraka z Konopielki opisując większy Armagedon. Posłanka Sobecka z Rodziny Radia Maryja na jednej liście z deklarowanym gejem libertyńskim tkwić będzie. Panie Boże widzisz i nie grzmisz, nawet jedną żabką nie pociśniesz? Poseł Brudziński roztaczał apokaliptyczne wizje zapominając jakie posłankę Sobecką wydało plemię. Prasłowiańskie plemię PiS porodziło tę bestię, panie pośle, o czym warto pamiętać, rano, we dnie i w nocy. Trzeba pamiętać, bo zawodna ludzka pamięć często zamienia wczorajszy raj na ziemi na wieszczony Armagedon. Czego się można spodziewać po posłance Sobeckiej?

Wszystkiego tylko nie geja? A gdzieżby tam! Wszystkiego się można spodziewać i ze wszystkiego ojciec duchowny rozgrzeszy jak tylko kampanijność skutecznym poselstwem się zakończy. I dla posła Brudzińskiego też życie polityczne ma podpowiedź, żeby tak nie mówił hop, bo nie wie, czy jutro nie przyjdzie mu znów posłanki chwalić, albo nawet i prosić, żeby załatwiła miejsce na tej samej liście. Żeby daleko przykładów nie szukać, jak prezesa łaska na pstrym koniu galopuje, przekonał się poseł Henry Rychard Francis Czarnecki, któremu prezes dał do zrozumienia, żeby Boga przeprosił za swoje imiona i prasłowiańsko się przechrzcił. Redakcja nie chce niczego wykrakać, ale Joachim to nie jest imię, z którym można spać spokojnie.

Reklama

10 KOMENTARZE

  1. Zakłamanie i zaklinanie rzeczywistości to jego marka.
    U Moniki Olejnik tłumaczył, że Kaczyński nie ma nic wspólnego z prezesem TVP – Farfałem. Odszedłem wtedy od telewizora nie chcąc usłyszeć za 5 minut z jego ust, że nie zna takich partii jak LPR czy Samoobrona.

  2. Zakłamanie i zaklinanie rzeczywistości to jego marka.
    U Moniki Olejnik tłumaczył, że Kaczyński nie ma nic wspólnego z prezesem TVP – Farfałem. Odszedłem wtedy od telewizora nie chcąc usłyszeć za 5 minut z jego ust, że nie zna takich partii jak LPR czy Samoobrona.

  3. Zakłamanie i zaklinanie rzeczywistości to jego marka.
    U Moniki Olejnik tłumaczył, że Kaczyński nie ma nic wspólnego z prezesem TVP – Farfałem. Odszedłem wtedy od telewizora nie chcąc usłyszeć za 5 minut z jego ust, że nie zna takich partii jak LPR czy Samoobrona.

  4. Zakochałem sie w tej kobiecie
    I tu cytata z Fredry
    SZTUKA OBŁAPIANIA

    Andrzej Maksymilian Fredro PIEŚNI

    Śpiewaj o Muzo, jakiemi przymioty
    Można jebura zyskać wieniec złoty!
    Śpiewaj rozkosznie pełna ognia Feba!
    Niech pozna Naród, jak jebać potrzeba!
    Wiem ja to wprawdzie, że nie jesteś rada,
    Gdy ci o huju rozprawa wypada.
    Lecz nie bądź tego-ć Panieneczko gładka,
    Abyś czasami nie wypięła zadka
    Na łechtające prośby Apollina,
    Pana Niebianów, cnego skurwysyna;
    Lub rozczulona jego wdzięcznem pieniem
    Nie nagrodziła palca poruszeniem.
    Różne są gusta to nikt nie zaprzeczy,
    Wiem o tem.. Ale wróćmy się do rzeczy.
    Ach śpiewaj Muzo! Jeszcze cię powtornie
    Proszę i wzywam i błagam pokornie.
    No… i cóż? Milczysz i odwracasz oczy?
    Wzgardzasz haniebnie mój zapał ochoczy?
    Jebał-że cię pies, moja Panno droga!
    Bez ciebie znajdę, gdzie Parnasu droga!
    Kpię z twej pomocy, gniewu się nie boję,
    śpiewać potrafię i już lutnię stroję!
    Głoszę więc sztukę, której liczne światy
    Ciągle hołdują niepomnemi laty,
    Sztukę jebania, z której to użycia
    Tryska zdrój czysty rozkoszy i życia.
    Próżno w niej, próżno, Młodzieńcze zuchwały,
    Dostąpić zechcesz pierszeństwa i chwały.
    Kiedy twa pyta palcami wytarta,
    By się wyprężyć, musi być podparta,
    A jajca zwiędłe, co ci długo wiszą,
    Często po piasku hieroglify piszą!
    Cóż wróżyć patrząc na te ściągłe boki,
    Na ową nogę, jak bambus wysoki?
    Łydka okrągła, co ją niby zdobi,
    Tę rękawnicznik za talara robi.
    I choć wyłożył dość miękkimi kłaki,
    Oko dostrzeże szwu twardego znaki.
    Twoja twarz blada, żółtem powleczona,
    Wymazuje cię z cnych Jeburów grona.
    Idź młody starcze, pókiś jeszcze żywy,
    Ognie tęgiemi wzmacniać korozywy.
    Smaruj maściami podrętwiałe członki,
    Albo dla świata staraj się małżonki!

    Hoży Junaku krwawego rumieńca,
    Ty dostać możesz czcigodnego wieńca!
    Portka opięta, co ledwie nie pryska,
    Lubieżne formy walnie ci wyciska;
    Półdupki pełne, jak gdyby toczone,
    Łydki tęgiemi żyłami plecione,
    W kroku narzędzie, choć go ręka tłoczy,
    Bezwolnie ściąga niewiniątek oczy.
    Są to najpierwsze trwałości zasady,
    Przy nich potrzebne doświadczenia rady!
    Niechaj twa kuśka, chcąc być bez przywary,
    Cali dwanaście dobrej trzyma miary.
    Od urojenia powinna być wolna.
    Po-cóż ma myśl ją podnosić swawolna?
    To miękkochuja chwalby jest przyczyna.
    Gdy mu wiatr nadmie lub spełni uryna,
    Pokazać pytkę w dowód oczywisty,
    Jak jeszcze tęgi i jak zamaszysty.
    Ale gdy jesteś bliski już rozprawy,
    Niechaj cię nagle wzruszy ogień żwawy,
    I niepotrzebny kobiecej pomocy
    Bindę postawi w jeborodnej mocy.
    Jako cięciwa od baszkirskiej dłoni,
    Silno ciągnięty twardy łuk nakłoni,
    Gdy już grot ostry w powietrze wyrzuci,
    I w miejsce pędem niezocznym powróci,
    Siłą rozchwiana spokojnie nie staje,
    Chwilę się trzęsie i dźwięki wydaje
    Tak to potężnie wyprężona kucha

  5. Zakochałem sie w tej kobiecie
    I tu cytata z Fredry
    SZTUKA OBŁAPIANIA

    Andrzej Maksymilian Fredro PIEŚNI

    Śpiewaj o Muzo, jakiemi przymioty
    Można jebura zyskać wieniec złoty!
    Śpiewaj rozkosznie pełna ognia Feba!
    Niech pozna Naród, jak jebać potrzeba!
    Wiem ja to wprawdzie, że nie jesteś rada,
    Gdy ci o huju rozprawa wypada.
    Lecz nie bądź tego-ć Panieneczko gładka,
    Abyś czasami nie wypięła zadka
    Na łechtające prośby Apollina,
    Pana Niebianów, cnego skurwysyna;
    Lub rozczulona jego wdzięcznem pieniem
    Nie nagrodziła palca poruszeniem.
    Różne są gusta to nikt nie zaprzeczy,
    Wiem o tem.. Ale wróćmy się do rzeczy.
    Ach śpiewaj Muzo! Jeszcze cię powtornie
    Proszę i wzywam i błagam pokornie.
    No… i cóż? Milczysz i odwracasz oczy?
    Wzgardzasz haniebnie mój zapał ochoczy?
    Jebał-że cię pies, moja Panno droga!
    Bez ciebie znajdę, gdzie Parnasu droga!
    Kpię z twej pomocy, gniewu się nie boję,
    śpiewać potrafię i już lutnię stroję!
    Głoszę więc sztukę, której liczne światy
    Ciągle hołdują niepomnemi laty,
    Sztukę jebania, z której to użycia
    Tryska zdrój czysty rozkoszy i życia.
    Próżno w niej, próżno, Młodzieńcze zuchwały,
    Dostąpić zechcesz pierszeństwa i chwały.
    Kiedy twa pyta palcami wytarta,
    By się wyprężyć, musi być podparta,
    A jajca zwiędłe, co ci długo wiszą,
    Często po piasku hieroglify piszą!
    Cóż wróżyć patrząc na te ściągłe boki,
    Na ową nogę, jak bambus wysoki?
    Łydka okrągła, co ją niby zdobi,
    Tę rękawnicznik za talara robi.
    I choć wyłożył dość miękkimi kłaki,
    Oko dostrzeże szwu twardego znaki.
    Twoja twarz blada, żółtem powleczona,
    Wymazuje cię z cnych Jeburów grona.
    Idź młody starcze, pókiś jeszcze żywy,
    Ognie tęgiemi wzmacniać korozywy.
    Smaruj maściami podrętwiałe członki,
    Albo dla świata staraj się małżonki!

    Hoży Junaku krwawego rumieńca,
    Ty dostać możesz czcigodnego wieńca!
    Portka opięta, co ledwie nie pryska,
    Lubieżne formy walnie ci wyciska;
    Półdupki pełne, jak gdyby toczone,
    Łydki tęgiemi żyłami plecione,
    W kroku narzędzie, choć go ręka tłoczy,
    Bezwolnie ściąga niewiniątek oczy.
    Są to najpierwsze trwałości zasady,
    Przy nich potrzebne doświadczenia rady!
    Niechaj twa kuśka, chcąc być bez przywary,
    Cali dwanaście dobrej trzyma miary.
    Od urojenia powinna być wolna.
    Po-cóż ma myśl ją podnosić swawolna?
    To miękkochuja chwalby jest przyczyna.
    Gdy mu wiatr nadmie lub spełni uryna,
    Pokazać pytkę w dowód oczywisty,
    Jak jeszcze tęgi i jak zamaszysty.
    Ale gdy jesteś bliski już rozprawy,
    Niechaj cię nagle wzruszy ogień żwawy,
    I niepotrzebny kobiecej pomocy
    Bindę postawi w jeborodnej mocy.
    Jako cięciwa od baszkirskiej dłoni,
    Silno ciągnięty twardy łuk nakłoni,
    Gdy już grot ostry w powietrze wyrzuci,
    I w miejsce pędem niezocznym powróci,
    Siłą rozchwiana spokojnie nie staje,
    Chwilę się trzęsie i dźwięki wydaje
    Tak to potężnie wyprężona kucha

  6. Zakochałem sie w tej kobiecie
    I tu cytata z Fredry
    SZTUKA OBŁAPIANIA

    Andrzej Maksymilian Fredro PIEŚNI

    Śpiewaj o Muzo, jakiemi przymioty
    Można jebura zyskać wieniec złoty!
    Śpiewaj rozkosznie pełna ognia Feba!
    Niech pozna Naród, jak jebać potrzeba!
    Wiem ja to wprawdzie, że nie jesteś rada,
    Gdy ci o huju rozprawa wypada.
    Lecz nie bądź tego-ć Panieneczko gładka,
    Abyś czasami nie wypięła zadka
    Na łechtające prośby Apollina,
    Pana Niebianów, cnego skurwysyna;
    Lub rozczulona jego wdzięcznem pieniem
    Nie nagrodziła palca poruszeniem.
    Różne są gusta to nikt nie zaprzeczy,
    Wiem o tem.. Ale wróćmy się do rzeczy.
    Ach śpiewaj Muzo! Jeszcze cię powtornie
    Proszę i wzywam i błagam pokornie.
    No… i cóż? Milczysz i odwracasz oczy?
    Wzgardzasz haniebnie mój zapał ochoczy?
    Jebał-że cię pies, moja Panno droga!
    Bez ciebie znajdę, gdzie Parnasu droga!
    Kpię z twej pomocy, gniewu się nie boję,
    śpiewać potrafię i już lutnię stroję!
    Głoszę więc sztukę, której liczne światy
    Ciągle hołdują niepomnemi laty,
    Sztukę jebania, z której to użycia
    Tryska zdrój czysty rozkoszy i życia.
    Próżno w niej, próżno, Młodzieńcze zuchwały,
    Dostąpić zechcesz pierszeństwa i chwały.
    Kiedy twa pyta palcami wytarta,
    By się wyprężyć, musi być podparta,
    A jajca zwiędłe, co ci długo wiszą,
    Często po piasku hieroglify piszą!
    Cóż wróżyć patrząc na te ściągłe boki,
    Na ową nogę, jak bambus wysoki?
    Łydka okrągła, co ją niby zdobi,
    Tę rękawnicznik za talara robi.
    I choć wyłożył dość miękkimi kłaki,
    Oko dostrzeże szwu twardego znaki.
    Twoja twarz blada, żółtem powleczona,
    Wymazuje cię z cnych Jeburów grona.
    Idź młody starcze, pókiś jeszcze żywy,
    Ognie tęgiemi wzmacniać korozywy.
    Smaruj maściami podrętwiałe członki,
    Albo dla świata staraj się małżonki!

    Hoży Junaku krwawego rumieńca,
    Ty dostać możesz czcigodnego wieńca!
    Portka opięta, co ledwie nie pryska,
    Lubieżne formy walnie ci wyciska;
    Półdupki pełne, jak gdyby toczone,
    Łydki tęgiemi żyłami plecione,
    W kroku narzędzie, choć go ręka tłoczy,
    Bezwolnie ściąga niewiniątek oczy.
    Są to najpierwsze trwałości zasady,
    Przy nich potrzebne doświadczenia rady!
    Niechaj twa kuśka, chcąc być bez przywary,
    Cali dwanaście dobrej trzyma miary.
    Od urojenia powinna być wolna.
    Po-cóż ma myśl ją podnosić swawolna?
    To miękkochuja chwalby jest przyczyna.
    Gdy mu wiatr nadmie lub spełni uryna,
    Pokazać pytkę w dowód oczywisty,
    Jak jeszcze tęgi i jak zamaszysty.
    Ale gdy jesteś bliski już rozprawy,
    Niechaj cię nagle wzruszy ogień żwawy,
    I niepotrzebny kobiecej pomocy
    Bindę postawi w jeborodnej mocy.
    Jako cięciwa od baszkirskiej dłoni,
    Silno ciągnięty twardy łuk nakłoni,
    Gdy już grot ostry w powietrze wyrzuci,
    I w miejsce pędem niezocznym powróci,
    Siłą rozchwiana spokojnie nie staje,
    Chwilę się trzęsie i dźwięki wydaje
    Tak to potężnie wyprężona kucha

  7. Zakochałem sie w tej kobiecie
    I tu cytata z Fredry
    SZTUKA OBŁAPIANIA

    Andrzej Maksymilian Fredro PIEŚNI

    Śpiewaj o Muzo, jakiemi przymioty
    Można jebura zyskać wieniec złoty!
    Śpiewaj rozkosznie pełna ognia Feba!
    Niech pozna Naród, jak jebać potrzeba!
    Wiem ja to wprawdzie, że nie jesteś rada,
    Gdy ci o huju rozprawa wypada.
    Lecz nie bądź tego-ć Panieneczko gładka,
    Abyś czasami nie wypięła zadka
    Na łechtające prośby Apollina,
    Pana Niebianów, cnego skurwysyna;
    Lub rozczulona jego wdzięcznem pieniem
    Nie nagrodziła palca poruszeniem.
    Różne są gusta to nikt nie zaprzeczy,
    Wiem o tem.. Ale wróćmy się do rzeczy.
    Ach śpiewaj Muzo! Jeszcze cię powtornie
    Proszę i wzywam i błagam pokornie.
    No… i cóż? Milczysz i odwracasz oczy?
    Wzgardzasz haniebnie mój zapał ochoczy?
    Jebał-że cię pies, moja Panno droga!
    Bez ciebie znajdę, gdzie Parnasu droga!
    Kpię z twej pomocy, gniewu się nie boję,
    śpiewać potrafię i już lutnię stroję!
    Głoszę więc sztukę, której liczne światy
    Ciągle hołdują niepomnemi laty,
    Sztukę jebania, z której to użycia
    Tryska zdrój czysty rozkoszy i życia.
    Próżno w niej, próżno, Młodzieńcze zuchwały,
    Dostąpić zechcesz pierszeństwa i chwały.
    Kiedy twa pyta palcami wytarta,
    By się wyprężyć, musi być podparta,
    A jajca zwiędłe, co ci długo wiszą,
    Często po piasku hieroglify piszą!
    Cóż wróżyć patrząc na te ściągłe boki,
    Na ową nogę, jak bambus wysoki?
    Łydka okrągła, co ją niby zdobi,
    Tę rękawnicznik za talara robi.
    I choć wyłożył dość miękkimi kłaki,
    Oko dostrzeże szwu twardego znaki.
    Twoja twarz blada, żółtem powleczona,
    Wymazuje cię z cnych Jeburów grona.
    Idź młody starcze, pókiś jeszcze żywy,
    Ognie tęgiemi wzmacniać korozywy.
    Smaruj maściami podrętwiałe członki,
    Albo dla świata staraj się małżonki!

    Hoży Junaku krwawego rumieńca,
    Ty dostać możesz czcigodnego wieńca!
    Portka opięta, co ledwie nie pryska,
    Lubieżne formy walnie ci wyciska;
    Półdupki pełne, jak gdyby toczone,
    Łydki tęgiemi żyłami plecione,
    W kroku narzędzie, choć go ręka tłoczy,
    Bezwolnie ściąga niewiniątek oczy.
    Są to najpierwsze trwałości zasady,
    Przy nich potrzebne doświadczenia rady!
    Niechaj twa kuśka, chcąc być bez przywary,
    Cali dwanaście dobrej trzyma miary.
    Od urojenia powinna być wolna.
    Po-cóż ma myśl ją podnosić swawolna?
    To miękkochuja chwalby jest przyczyna.
    Gdy mu wiatr nadmie lub spełni uryna,
    Pokazać pytkę w dowód oczywisty,
    Jak jeszcze tęgi i jak zamaszysty.
    Ale gdy jesteś bliski już rozprawy,
    Niechaj cię nagle wzruszy ogień żwawy,
    I niepotrzebny kobiecej pomocy
    Bindę postawi w jeborodnej mocy.
    Jako cięciwa od baszkirskiej dłoni,
    Silno ciągnięty twardy łuk nakłoni,
    Gdy już grot ostry w powietrze wyrzuci,
    I w miejsce pędem niezocznym powróci,
    Siłą rozchwiana spokojnie nie staje,
    Chwilę się trzęsie i dźwięki wydaje
    Tak to potężnie wyprężona kucha