Żółte z przodu, brązowe z tyłu – gacie Donalda po manifestacji związkowców

Pierwszy raz widziałem w TVN relację, która pokazywała może 1000 demonstrantów na Placu Zamkowym, a na pasku zmieniały się liczby od 60 do 200 tys. Lubię wyłowić sobie takie subtelności i mniej zaangażowanym wyjaśniam, że protestujących należy liczyć w stekach tysięcy, a mnie chodzi o fatalnie dobrany kadr TVN, który zupełnie tej potęgi nie oddawał. Ta dychotomia chyba najcelniej pokazuje jak bardzo nie da się zlekceważyć siły protestu, no i pokazuje również, że Kaczor zrobił sprytny unik, którym wystawił Tuska w roli wroga ludu, nie PiS. Obojętnie jak będziemy oceniać Solidarność, związki jako takie, PiS i stronę rządową, jedno jest pewne. Obrazek z demonstracji związkowych po raz pierwszy pokazuje, że nie „lud smoleński” pali znicze, Macierewicz szuka helu, czy Gazeta Polska propaguje faszyzm, ale Polska się sprzeciwia i kpi z Donalda. Taki efekt wydaje się bezcenny, nie sądzę jednak, żeby to przyświecało Kaczorowi, raczej mamy do czynienia z ubocznym zyskiem, który przerósł pierwotne zamiary. Kaczyński prowadzi małą grę z Dudą o rząd pracowniczych dusz i jednocześnie pokazuje, że tylko PiS jest ponad to wszystko, co się razem trzyma politycznej kupy. Przez ostatnie dni Duda i wszyscy związkowcy przyćmili Kaczora, ale wbrew wszelkim obawom i domysłom źle się nie stało. O ile siła protestu robi wrażenie, to nie można zapominać, że mamy do czynienia z klasycznym porozumieniem „wróg mojego wroga jest moim przyjacielem”. Tu i teraz porozumienie central związkowych jest możliwe, ale przy rozgrywce politycznej nie będzie takiej partii jak „Protest 150 tysięcy na ulicach Warszawy”. Ci ludzie, którzy włożyli tyle wysiłku i zaangażowania, żeby pokazac środkowy palec Tuskowi, poszukają sobie reprezentacji politycznej i nie spodziewam się zaskoczenia. Solidarność wróci do PiS, OPZZ do SLD, ale po drodze wspólnie przyczynią się do ośmieszenia wspólnego wroga.

Dobrze się dzieje i nie widzę powodu, żeby się niecierpliwić, chociaż zdaję sobie sprawę, że co bardziej krewcy będą doszukiwać się w warszawskiej demonstracji próby wyniesienia Dudy na nową siłę polityczną, która będzie zmianą warty. Uspakajam na ile potrafię i jednocześnie gwarantuję, że dzisiejsza akcja będzie tylko i wyłącznie kroplą, która przeleje czarę, ale nie pucharem nowej siły politycznej. Zapomnimy o czterodniowej manifestacji za parę dni, góra tygodni, ale odłoży się w pamięci ciąg zdarzeń, tak zwany klimat i zmiana nastroju i o to właśnie chodzi. Bez dwóch zdań politycznym beneficjentem wzburzenia ludu jest PiS, o ile nie spieprzy dorobku jakimiś ambicjonalnymi ruchami na siłę. Trzeba dać się Dudzie wyszaleć, bo ludzie odpowiedzialni za zmianę warty musieliby być naprawdę w kiepskiej formie, gdyby z Dudy chcieli zrobić następcę Tuska. Inne widzę zagrożenie, mianowicie nagłe ukoronowanie europejskiego męża stanu, który się okaże człowiekiem ponad podziałami, czyli klasyką gatunku. Mąż stanu dogadujący się z bankami, Kulczykiem i związkowcami, słowem wyczekiwany nowy Kwaśniewski, który z Dudy zrobi jednego z wielu. Wydaje mi się jednak, że Duda też idiotą nie jest i wie, że może być drugim po Wałęsie trybunem ludowym albo skończyć jak Piękny Maryjan, czy w najlepszym razie Śniadek. Zmiana jeśli nadejdzie, to na pewno nie z tego kierunku, niemniej samo nagłośnienie protestów, niespotykane jak na standardy mediów głównego nurtu, mogą i prawdopodobnie są wstępem do zmiany warty.

Widzę to tak, że wzburzenie społeczne da się spożytkować w formie zapalnika, natomiast nad bombą nadal się mocodawcy zastanawiają. Na zapleczu z całą pewnością trwa burza mózgów, ale dopóki wstępne ruchu sprowadzają się do walenia w Tuska, nie da się zrobić nic innego, jak wejść w grę i grać swoje. Wykluczyć nie można, że media będą pompować Dudę i malować mu twarz „cywilizowanego Kaczora”, jednak takie zabiegi nie posłużą promocji Dudy, one będą służyć temu, co zawsze – wdeptywaniu w glebę Kaczora. Na szczęście przewodniczący Duda nie może sobie pozwolić na widzi mi się, bo jest zależny od członków Solidarności, którzy w przeważającej liczbie nie zgodzą się na żaden innym sojusz poza sojuszem z PiS. I odwrotnie, PiS w ostrym konflikcie z Solidarnością to coś niewyobrażalnego, mówiąc krótko Duda i Kaczor są na siebie skazani, co obaj muszą zrozumieć inaczej obaj przegrają. Potrzeba chwili się nie zmienia, cała robota polega na tym, żeby Donald plamił z przodu na żółto, z tyło na brązowo, na podział łupów, ról i wpływów przyjdzie czas.