Strona niniwa2.cba.pl Anrzeja Krzemińskiego przestała działać

Co się z nami stało?
[…] każdy żyjący dziś człowiek na Ziemi jest potomkiem długiej linii przodków, z których żaden nie popełnił nigdy żadnych rażących błędów: nie zapadł na śmiertelną chorobę (przed osiągnięciem wieku reprodukcyjnego), nie utopił się w rzece, nie spadł ze skały ani nie dał się podejść czyhającym wszędzie drapieżnikom, ba! nie złamał sobie nawet ręki czy nogi, co w czasach prehistorycznych często musiało się równać wyrokowi śmierci. Gdyby popełnił choć jeden z tych błędów – nie byłoby nas na świecie. A pamiętajmy, że nasi przodkowie żyli w nadzwyczaj trudnych warunkach, że mało kto przeżywał okres dzieciństwa, a 40 lat to musiał być wiek późnej starości. W całych naszych ewolucyjnych dziejach (a możemy je rozciągnąć wstecz dowolnie daleko, nawet do początków życia na Ziemi) dożycie wieku dojrzałości płciowej udawało się tylko tym nielicznym, którzy potrafili wykazać się nadzwyczajnymi umiejętnościami. Wszyscy przodkowie każdego z nas, w każdym pokoleniu i przez miliony lat, musieli przejść ten najtrudniejszy życiowy egzamin. Przytłaczająca większość wszystkich, którzy się kiedykolwiek narodzili, miała mniejsze umiejętności lub większego pecha i odeszła z tego świata bezpotomnie. Nasze geny zostały wyselekcjonowane wśród rekordzistów i dlatego powinniśmy mieć do nich zaufanie. Nasze narządy poddane zostały najtrudniejszym testom i wyszły z nich zwycięsko. 

Co się z nami stało?
[…] każdy żyjący dziś człowiek na Ziemi jest potomkiem długiej linii przodków, z których żaden nie popełnił nigdy żadnych rażących błędów: nie zapadł na śmiertelną chorobę (przed osiągnięciem wieku reprodukcyjnego), nie utopił się w rzece, nie spadł ze skały ani nie dał się podejść czyhającym wszędzie drapieżnikom, ba! nie złamał sobie nawet ręki czy nogi, co w czasach prehistorycznych często musiało się równać wyrokowi śmierci. Gdyby popełnił choć jeden z tych błędów – nie byłoby nas na świecie. A pamiętajmy, że nasi przodkowie żyli w nadzwyczaj trudnych warunkach, że mało kto przeżywał okres dzieciństwa, a 40 lat to musiał być wiek późnej starości. W całych naszych ewolucyjnych dziejach (a możemy je rozciągnąć wstecz dowolnie daleko, nawet do początków życia na Ziemi) dożycie wieku dojrzałości płciowej udawało się tylko tym nielicznym, którzy potrafili wykazać się nadzwyczajnymi umiejętnościami. Wszyscy przodkowie każdego z nas, w każdym pokoleniu i przez miliony lat, musieli przejść ten najtrudniejszy życiowy egzamin. Przytłaczająca większość wszystkich, którzy się kiedykolwiek narodzili, miała mniejsze umiejętności lub większego pecha i odeszła z tego świata bezpotomnie. Nasze geny zostały wyselekcjonowane wśród rekordzistów i dlatego powinniśmy mieć do nich zaufanie. Nasze narządy poddane zostały najtrudniejszym testom i wyszły z nich zwycięsko.