ideologia

Wrażliwą cześć prawicy, która zaraz zacznie wylewać dewocyjne łzy i ubolewać nad brakiem poszanowania powagi chwili, uprasza się o opuszczenie felietonu. Tekst jest przeznaczony dla mądrych i odważnych ludzi, ponieważ będzie dotyczył rzeczy w połowie wybitnej, a taka była organizacja i przebieg pogrzebu Pawła Adamowicza. Po trzech latach niebywałej tandety i nieudolności, jaką częstowała nas „opozycja”, dziś zobaczyłem kawałek produktu najwyższej politycznej i ideologicznej jakości.

Trzy dni po gdańskiej tragedii widać gołym okiem, że nie będzie żadnych niespodzianek, a kierunki dyskontowania tragedii zostały poprowadzone starymi szlakami. Śmierć zawsze uszlachetnia, o zmarłych tylko dobrze, ciszej nad tą trumną i tak dalej. Dlatego na pierwszym miejscu została sporządzona hagiografia polityka i samorządowca, który miał zarzuty karne w kilku procesach i kilkadziesiąt kont na całym świecie. Hagiografia to element niezbędny dla kolejnej części układanki, którą jest zamykanie gęby krytykom, nie tylko Adamowicza, ale całego obozu ideologicznego.

Napisałbym, że szczyt obłędu został osiągnięty, ale żywotność podobnego stwierdzenia zmieściłaby się w dwóch machnięciach skrzydełek motyla. Nie ma granicy obłędu, której lewaccy ideolodzy nie przekroczą, bo oni z paranoi po prostu żyją. Przechodząc do konkretnego obłędu, z jakim mamy do czynienia mniej więcej od trzech dni, na starcie można sobie darować pisanie i mówienie, że w Niemczech zastrzelono blisko milion dzików, w absolutnej ciszy, zgodnie z konstytucją i wartościami europejskimi.