1000 nieporozumień wokół jednego Piesiewicza

Pragnę uspokoić, już na wstępie, że z tysiąca tylko kilka nieporozumień mnie interesuje i bez zbędnych ceregieli zacznę od pierwszego najbardziej irytującego. 

Polski ciemnogród, katolicyzm, zacofanie

Facet przebierający się w sukienkę i wciągający kokainę to normalne, w takim sensie normalne, że przecież ludzkie i każde nowoczesne społeczeństwo nie robiłoby wokół sprawy szumu, tylko polski ciemnogród histeryzuje. Operowanie polskim ciemnogrodem przy każdej okazji, to już chyba jakiś sposób na życie, bo na pewno nie na myślenie, gdyby odrobinę pomyśleć, a nawet nie myśleć tylko poczytać gazety i hieroglify sprzed tysięcy lat, to bez trudu można odnaleźć najstarszy sposób na polityka. W KAŻDYM kraju taki numer jaki odstawił Piesiewicz, to wyrok na polityka, w każdym jednym i nie ma to nic wspólnego z cywilizacją i zacofaniem. Polityk i to jeszcze prawicowy, a takim jest Piesiewicz nie ma życia po przyłapaniu na takiej aferze. I to nawet nie potrzeba sukienek i szminki, wystarczy najzwyklejszy stosunek płciowy od przodu, tudzież nieco bardziej oryginalny seks oralny. Nie jakiś tam polski senator, ale prezydent Izraela Mosze Kacaw, z polityka został nikim, za seks i inne czynności seksualne. Prezydent USA za parę lodów od naszej rodaczki Moniki, został skompromitowany i ledwie uszedł z prezydenckim życiem. Mirek Topolanek, co się załapał na orgię w willi Berlusconiego, nie ma życia w Czechach. Ostatnia afera seksualna z Tiger’em Woods’em kolejny raz pokazuje, że z seksem nie ma żartów, wycofują się reklamodawcy, publika stoi nie po stronie ogiera, ale upokorzonej, zdradzanej żony. Ani polski ciemnogród, ani katolicyzm nie ma tu nic do rzeczy, seksafera w polityce to klasyka gatunku. W Polsce nie stało się nic zacofanego, mało tego w Polsce doszło wręcz do niesamowicie nowoczesnej postawy. W Polsce bronią Piesiewicza koledzy partyjni, ale nie atakuje też opozycja, ani lewicowa, ani nawet prawicowy poseł Wassermann, który apeluje o spokój i wyrok sadowy, mówi o wielkiej tragedii Pisiewicza i dyskretnym podchodzeniu do sprawy. Clinton tłumaczył się z loda i palenia trawki, którą się nie zaciągał, jedno i drugie było w samym sercu politycznej kampanii. Gdyby Amerykanom pokazać naćpanego Clintona w sukience, w tej samej sekundzie jest po Clintonie. Seks zabija polityka, nie wiem czy nie skuteczniej niż korupcja. 

Biedne uczciwe prostytutki i zwykłe kurwy

W poprzednim wątku celowo pominąłem jednego polityka, który przyda mi się do rozważania w tym wątku. Nasłuchałem się wiele opowieści o dramacie i etyce zawodowej prostytutek, brzmi to wszystko mniej więcej tak, jak beatyfikacja połączona z asekuracją, lepiej nie szaleć każdemu może się przydarzyć. Wnikać w psychikę prostytutki nie chce mi się w ogóle, jestem w tym względzie dość zacofany i uważam, że do tego zawodu garną się panie o szczególnych predyspozycjach i bynajmniej nie jest to trauma wywołana dziurawymi rajtuzkami w dzieciństwie. Tej opinii nie podzielają ludzie, którzy w prostytutce dostrzegają wrażliwą osobowość na przykład przy takiej okazji kiedy to jeden z posłów Samoobrony zgwałcił prostytutkę. Jeden zgwałcił, drugi zadał w moim przekonaniu fundamentalne pytanie: „Czy można zgwałcić prostytutkę”. Forma pytania i zadający pytanie budził powszechną odrazę, również moją, ale już treść pytania jest bardzo zasadna. Wszelkie ruchy feministyczne do ideologicznego szału doprowadza argument, że wywalanie cycków w głębokim dekolcie i pokazywanie tyłka w minispódniczce, w czasie nocnych spacerów wokół dyskotek, to zaproszenie do seksu i alibi dla gwałciciela. Takie noszenie się jest objawem wolności, nie zaproszeniem do seksu. Z ideologicznego punktu widzenia można tak sobie nawijać, ale każdy kto ma odrobinę rozumu wie doskonale, że faceci to wzrokowcy i dla dupy rozum tracą, zatem mnie te wszystkie gładkie opowieści o tym, że to wolność, a nie polowanie na faceta po prostu bawią. Liczenie na rozum faceta w takich przypadkach, to też odważne i śmieszne założenie, no ale mniejsza już o panienki na dyskotece, co szukają wrażeń, udając, że ich nie szukają. Taka prostytutka prowokacją seksualną zajmuje się zawodowo, zatem amatorowi przygód seksualnych trudno się oprzeć, z kolei prowokująca ponosi zawodowe ryzyko. Nie wiem w jakich okolicznościach można zgwałcić prostytutkę, jak dla mnie tylko w takich, gdy nie otrzyma umówionej zapłaty, no ewentualnie poza miejscem i czasem pracy. Wiem oczywiście, że taka etyczna bidulka zawsze może poderwać klienta i potem stwierdzić, że nieładnie pachnie mu z buzi, dlatego w połowie usługi rezygnuje i domaga się zapłaty za pół numeru. Proszę wybaczyć, ale takich rzeczy się nie robi żadnemu facetowi zdecydowanemu na usługę, klient nasz pan, jeśli faktycznie ten zawód taki uczciwy i etosowy. 

Mnie taki poziom usługi bulwersuje, ale w przeciwieństwie do posła SO, nie szarpałbym się z dziwką, tylko wyrzucił za drzwi i zrobił odpowiednią opinię wśród kolegów deputowanych. Inny przykład to niejaka pani Krawczyk i tutaj też słyszałem całą stertę rzewnych historyjek o zaszczutej kobiecie, wykorzystywanej seksualnie, bo jej było ciężko i potrzebowała pracy. Biedna kobieta obsłużyła połowę niedomytych chłopów z SO z takim trollem jak Łyżwiński na czele i do tego stopnia się pogubiła w usługach, że nie była w stanie wskazać ojca dziecka SO. O przyjmowaniu środków poronnych dla krów nie warto wspominać, warto natomiast wspomnieć o szantażu. Pani Krawczyk dawała ciała na lewo i prawo i dopóki miała z tego korzyści siedziała cichutko i dawała dalej. Gdy się znudziła seksualnie swoim pracodawcom, wyleciała za drzwi najpier zaczęła się odgrażać, że wszystko powie, a potem stanęła u wrót GW i powiedziała. Od tego momentu zaczyna się samo ciekawe. Jeśli stanowiskiem nowoczesnym jest takie stanowisko, że seks to nie miłość, że zdrada psychologiczna jest najważniejsza, że bądźmy nowocześni i kochajmy się w trójkątach, to w całej Polsce tylko pani Łyżwińska okazała się europejska babka. Jedna jedyna pani Łyżawińska zbyła śmiechem seksualne igraszki męża z panią Krawczyk i ucieszyła się, że jej mąż jest sprawny nad podziw. Pełna nowoczesność, normalne podejście, luz, oddzielenie seksu od miłości, ale ku mojemu zdziwieniu wszystkie panie Środy, Jarugi i Szczuki piszczały pod niebiosa o skandalicznym zachowaniu Łyżwińskiej i w ramki po Matce Boskiej oprawiły Krawczyk. Krawczyk, która jak ostatni ciemnogród szantażowała swoich seksualnych partnerów i to bardzo nie było etyczne i nikt nie współczuł Lepperowi, mimo że ten Lepper padł ofiarą prymitywnego szantażu. podobnie biedny chłop w Brukseli, co chiał sobie ulżyć i trafił na jakąs cwaną, co w ułamku sekundy przerobiła się z pracującej panienki na Najświętszą Panienkę na urlopie.

W przypadku Samoobrony cała nowoczesna Polska stała po stronie dziwki z Brukseli i pani Krawczyk z Polski, chociaż te upolowały i sznatażowały polityków, jedna nie była w stanie ustalić kiedy, gdzie i komu dawała ciała, druga wymiękła w trakcie wykonywania usługi. Nie wiem co tu zadziałało, może to, że wypłata dla Krawczyk to skromna pensja, a nie stawka za usługę, ale przecież to sprawa Krawczyk ile bierze i jak się ceni. Może ten chłop z SO był zbyt prosty, aby mógł wydupczyć europejską dziwkę? W każdym razie w przypadku Piesiewicza nie słyszę już o biednych zdesperowanych kobietach, którym Piesiewicz obiecywał pracę, nie słyszę o uczciwości zawodu prostytutki, o tragicznych przejściach tych zbłąkanych owieczek, ale słyszę, że kurwy załatwiły człowieka. Z tego rozumiem, że jak sobie prosty chłopo-polityk z Samoobrony chce podupczyć, a dziwka strzela fochy i szantażuje chłopa, jest to etyka zawodowa dziwki i trauma z dizciństwa. Natomiast gdy polityk Piesiewicz odstrzeli numer po kokainie z sukienką i w przeciwieństwie do Leppera ani na moment nie dał roboty, to taki występ jest prowokacją artystyczną. Co więcej Piesiwicz ulega szantażowi i płaci tym biednym wykorzystanym kobietom, czyli jako prawicowy polityk i prawnik popełnia przestępstwo. Lepper uczciwie zapłacił i nie dał się szantażować. Szantazujące: Krawczyk i dziwka z Brukseli to są ofiary samczej przemocy, seksizmu i mobbingu, natomiast te od Piesiewicza to kurwy cyniczne. Nie pojmuję tej logiki, bo to z logiką nie ma nic wspólnego, ale powiem, że dla mnie te co poszły do Piesiewicza to jedna była dziwką z Brukseli, a druga puszczalską panią Krawczyk. Dlatego Piesiewicz według mnie padł ofiarą dziwki, z tym, że taką samą ofiarą jest Lepper i Łyżwiński, a może nawet mniejszą, bo Ci przez jakiś czas dotrzymywali warunków umowy. Pechem Leppera i Łyżwińskiego jest to, że to proste chamy od pługa oderwane, Piesiweicz to kalsa człowiek. W dużym, jeśli nie całym stopniu to prawda, ale nie rozumiem dlaczego prawa do dupczenia za uczciwie płacone pieniądze odmawiać chłopu, to chyba jest rasizm i ksenofobia. Piesiewicz padł ofiarą, niemniej po rozlaniu się mleka Polska nie okazała się żadnym ciemnogrodem jak przy okazji pani Krawczyk, jedyna sprawiedliwość jest taka, że Piesiewicz jest skończony jak Lepper, ponieważ jako polityk skończony byłby w każdej szerokości geograficznej. 

Seks, tabu, normalność, dewiacje 

W tym obszarze mamy kolejne mity i współczesne przesądy. W pełni się zgadzam, że polski język seksualny, polskie podejście do seksu nie jest tym czego można by się spodziewać po dorosłych ludziach. Kiepsko jest, to klasycznie zgaszone światło i pozycja po bożemu, zubaża nieco nasz narodowy dorobek w tej dziedzinie społecznego życia. Mam jednak wrażenie, że to dotyczy pokolenia moich rodziców i babć, a i to nie wszystkich. Moje pokolenie i pokolenie młodsze od mojego nie ma z seksem większych problemów, przynajmniej ja takich nie zauważyłem. Ta słynna edukacja seksualna w szkole to największa głupota związana z tematem jaką można wymyślić. Pamiętam doskonale lekcje w LO, bodaj w II klasie i nie były to lekcje pełne powagi, ale darcie łacha z pani prelegentki, którą my mogliśmy edukować. Zapobieganie ciąży przez edukację przerabiała Anglia, oni mają naciąganie kondoma na banana w programie nauczania i są liderami w rankingu „dzieci rodzą dzieci”. W Polsce seks ciągle jest traktowany niezdrowo i to dostrzegam bez problemu, jednak czym innym jest większa swoboda w rozmowie o seksie, której brakuje, a czym innym ekshibicjonizm i tak dochodzimy do sukienki Piesiewicza. 

Hipokryzja, obłuda i znów ciemnogród z powodu oburzenia na sukienkę Piesiewicza, przecież to normalne. Skoro tak to ja poproszę o szczegółowe opowieści z alkowy, albo nie, poproszę o wklejenie filmu z ostatnim stosunkiem płciowym z żoną lub mężem i sam sobie ocenię, czy to normalne, czy nienormalne. Seks jest był i będzie sferą intymną, odzieranie seksu z intymności, nie jest nowoczesnością, ale pornosem. Pełną swobodę seksualną znamy od starożytności i wiemy, że zawsze się to kończy zataczaniem kręgu od swobody do pruderii. Starożytna Grecja to seksualny raj w porównaniu ze współczesną Grecją. Stany Zjednoczone z przełomu lat 60/70 to seksualne eldorado w relacji do obecnych USA, jednego z najbardziej pruderyjnych krajów. Każda próba odzierania seksu z tajemnicy i intymności i sprowadzanie seksu do fizyczności połączonej z ekshibicjonizmem, kończy się odreagowaniem w drugą stronę. Czym innym jest dorosłe rozmawianie o seksie, poszukiwanie pomocy i wyśmiewanie ludzkich dramatów związanych z seksem, a czym innym bezmyślne epatowanie i przez to trywializowanie seksu. Stado baranów biegających w lateksie po przyczepie, to nie jest wolność seksualna, to jest disco polo dla przygłupów już nie ważne jakiej orientacji. 

Paradowanie faceta w sukience jest normalne? Otóż nie, nie jest normalne jeszcze z innego, dużo ważniejszego niż obyczajowego powodu, to może być zaburzenie seksualne na przykład transseksualizm, o ile przebieranki Piesiewicza nie są zwykłą błazenadą po koksie, a rzeczywistym zaspakajanie potrzeb seksualnych, czego nie wiem. Zakładając jednak, że to nie zabawa, tylko rzeczywista tożsamość seksualna Pana senatora, wystarczy otworzyć dowolny podręcznik z seksem w tle, czy encyklopedię medyczną, aby sprawdzić, że transseksualizm nie tylko nie jest normalnym zachowaniem seksualnym, ale jest tragedią ludzi dotkniętych czymś co w skrócie można nazwać zaburzeniem płci. Szpanerstwem strasznym jest wykrzykiwanie, że to normalne, to się od razu na światłego europejczyka można załapać, ale równie dobrze można krzyczeć, że daltonizm to normalne. Transseksualiści to osoby podatne na wszelkiego rodzaju zjazdy psychiczne, depresje, myśli samobójcze i tym podobne. Ci ludzie walczą sami ze sobą i poszukują siebie. Dlaczego to jest ważne, aby oddzielić nowoczesne pieprzenie od stanu faktycznego. Ważne jest dla Piesiewicza, ponieważ czym innym jest infantylna zabawa, czym innym transseksualizm i o ile zabawa nie jest okolicznością łagodzącą dla Piesiewicza, o tyle zdiagnozowany transseksualizm, to jest poważny argument przemawiający na rzecz Piesiewicza. Poważny argument tłumaczący sięganie po narkotyki, tłumaczący jego prawicowe kazania mające się nijak do frywolności w alkowie, tłumaczący Jego rozchwianą tożsamość i osobowość. Zdiagnozowany transseksualizm stawia Piesiewicza w zupełnie innym świetle i nie jest to bigot prawicowy, opowiadający co innego by robić co innego, ale człowiek, który walczy sam ze sobą, człowiek o rozdwojonej osobowości. Przebieranie się w damskie łaszki nie jest normalne, co więcjej może być uzewnętrznieniem poważonego, dramatycznego problemu psychicznego, z którym praktycznie nie można sobie poradzić inaczej, niż zmieniając płeć. Nie wiem, czy Piesiewicz jest transseksualistą, czy jest po prostu wesołkiem błaznującym po koksie, niemniej wrzucanie do jednego wora normalnych zachowań seksualnych z zachowaniami, które między innymi są objawem poważnych zaburzeń seksualnych, to nie jest nowoczesność, to jest głupota trywializująca ludzkie dramaty. 

Czym się niby różni wóda od kokainy? 

Kolejne nowoczesne zawołanie, które świadczy albo o głębokim indoktrynowaniu ideologią, albo o jeszcze głębszej ignorancji. Wszystkim się różni wóda od narkotyków i tego się można dowiedzieć od każdego psychiatry, czy profesjonalnego terapeuty. W największym skrócie tak zwane twarde narkotyki od wódy różnią się intensywnością i szybkością. Zupełnie inne reakcje i stany świadomości wywołuje narkotyk, a zupełnie inne wóda. Kto próbował ten wie i wie też, że o ile po wódzie organizm dostaje ułańskiej fantazji, albo żalu nad podłym losem, o tyle po narkotykach odwiedzamy nieznane lądy, planety i filozoficzne prawdy. Cykl uzależnienia od narkotyków i wódy, to różne kwestie, to tak jakby odrzutowca porównać z latawcem. Regularne przyjmowanie narkotyków niemal natychmiast uzależnia, ponieważ od narkotyków uzależnia się nie tylko dusza, ale i ciało. Porównanie zjazdów po narkotykach z kacem, to kolejny argument dla wódy, tego się porównać nie da. Tęsknota za zimnym piwkiem na kaca i głód narkotykowy mają się do siebie tak, jak kaprys kulinarny kobiety w ciąży i dawka insuliny dla cukrzyka. Wyniszczenie organizmu wódą i narkotykami, oczywiście przy podobnej częstotliwości zażywania, też jest od siebie odległe o lata świetlne. Po dwóch latach ćpania polskiej heroiny, uzależniony wypluwa zęby i szuka żyły w pachwinie. Dwa lata picia to nie jest powód do dumy, niemniej konsekwencje dla organizmu nieporównywalne. Warto zauważyć jeszcze jedną prawidłowość, otóż niemal 100% narkomanów dodatkowo pije wódę i nie tylko, natomiast alkoholicy bardzo rzadko o ile w ogóle sięgają po narkotyki. 

W końcu leczenie. Jeśli ktoś raz w życiu widział detoks narkomana, a mnie się zdarzyło widzieć wiele razy, to będzie się modlił o to, żeby być alkoholikiem. Jasne, że ostatnia faza alkoholizmu, kiedy jest się już warzywem robi duże wrażenie, bardzo duże, ale to jest efekt olbrzymiego stażu w nałogu i zwykle picia wszystkiego co śmierdzi, efekt ten dotyczy niewielkiego odsetka pijących. Natomiast „zwykły” detoks narkomana, taki przez który musi przejść każdy, kto chce z tym zerwać to jest widok bardzo dający do myślenia. Narkoman bez wsparcia farmakologicznego praktycznie nie ma szans na zerwanie z nałogiem, ponieważ detoks to nie jest tylko psychika, ale fizyczne wycie organizmu. Poza za samym uzależnieniem między wódą i narkotykami są same różnice na niekorzyść narkomana. Alkoholik żebrzący pod sklepem o 50 gr, to jednak coś innego niż skamlący, czołgający się narkoman na dworcu głównym we Wrocławiu. Poziom determinacji narkomana i alkoholika w zdobyciu upragnionej używki również wydaje się być odmienny i nie na korzyśc narkomana. Narkoman z definicji jest skazany na kontakty z pzrestępcami, ponieważ dystrybucja narkotyków, nie jest legalna. Ceny wódy i narkotyków, to przepaść, a co za tym idzie przysłowiewe wynoszenie sprzętów z domu, okradanie skarbonki dziecka, sprzedawanie ciała i duszy za działkę, czyli degradacja osobowości postępuje w przypadku narkomana znacznie szybciej. Kolejny raz nowoczesne ględzenie działa na szkodę Piesiewicza, nie na jego korzyść. Wóda nie jest nektarem ciemnogrodu, a kokaina, amfetamina, czy inne dragi nie są ambrozją elit, to się W SZKOLE NA DŁUGIEJ PRZERWIE SPRZEDAJE. Rozumiem intencje takiego gadania zrównującego wódę z narkotykami, sens jest mniej więcej taki, że wóda to kaszanka dla mas, narkotyki kawiorem dla półbogów. Głupie gadanie, bardzo głupie i nie mam pojęcia jak inni rodzice, ale ja wyczuwając drinka w oddechu swojego dziecka uznałbym, że powoli próbuje "dorastać", natomiast znajdując działki narkotyków zesrałbym się ze strachu. Może jestem zacofany, ale zbyt wiele widziałem, aby zachowywać się nowocześnie zrónując wódę z narkotykami. Narkotyki podobnie jak sukienki, nie są przejawem luzu i nowoczesności lecz nakładających się na siebie dramatów, żeby nie powiedzieć tragedii Piesiewicza. Trywializowanie dwóch pułapek w jakie Piesiewicz wpadł, wóda to kokaina, sukieneczki to normalka, to czysta głupota dodająca szpanu recenzentom i… tragedii Piesiewiczowi. Nie są narkotyki wódą i nie jest transseksualizm frywolnością, choć jeszcze raz podkreślam, że nie wiem jak z transseksualizmem Piesiewicza jest naprawdę, mówię tylko, że sprowadzanie tego w ciemno do zabawy, nie jest mądre. 

Piesiewicz senator i Piesiewicz artysta 

Następna dawka z cyklu co za różnica? Artyście wolno ćpać i zabawiać się z panienkami, a senatorowi już nie? Proszę to pytanie kierować do elektoratu, jeśli senator zabawiający się z panienkami i narkotykami jest normalnym zjawiskiem, no to jest prosta recepta na najbliższą kampanię prezydencką dla Donalda Tuska. Niepotrzebnie się Tusk ucieczką do przodu salwował w przypadku trawki. Jeśli jednak ktoś chciałby odrobinę pomyśleć i zapomnieć o tym co światłe, a co ciemne i skupić się na tym co mądre i głupie, nie musi elektoratu pytać. Polityk poddaje się społecznej ocenie, mówi elektoratowi niestworzone rzeczy o tym jaki on bardzo jest fajny i inny niż konkurencyjne partie. Piesiewicz jako senator był pełnym ciemnogrodem, członek PC Kaczyńskich, potem endecko-katolickiego Ruchu Społecznego, gdzie kanapowe partie narodowe i bogobojne miały wspólne polityczne plany. Takim się przedstawił Piesiewicz jako polityk, do tego prawnik o nieskazitelnej reputacji i znów trzeba być pełnym hipokryzji aby się dziwić, że wyborca doznaje szoku widząc katolika, patriotę, prawnika, który wciąga kokainę z paniami lekkich obyczajów, popełnia przestępstwo, ulega szantażowi i przebiera się do pacierza w sukienki. 

Senator idąc do swojego fachu ma statecznie reprezentować naród, mędrzec, autorytet, wzór cnót, taki jest kanon tego fachu i każdy kto się tam pcha musi to wiedzieć. Dlatego mnie nie przychodzi do głowy zostać senatorem, za bardzo frywolny jestem. Z kolei artysta, zwłaszcza współczesny i medialny może się pożegnać z karierą jeśli nie przyćpa, nie pokaże cycków, nie przebierze się w sukienkę, tudzież ze sceny nie rzuci chujami do publiczności. Jeśli współczesny artysta tego nie zrobi czeka go długa droga do kariery i rzadko kiedy zakończona sukcesem. Piesiewicz jest jednym z nielicznych, którzy doszli do końca tej drogi i to co zabija Piesiewicza jako senatora, nobilituje jako artystę. Fakt, że Piesiewicz nigdy nie kojarzył się artystycznie ze skandalem erotycznym, czy narkotykowym świadczy, że to wielki artysta jest. Piesiewicz nie potrzebował skandalu, Piesiewicz zapracował na swoją artystyczną pozycję artyzmem. 

Tyle nieporozumień w kwestii Piesiewicza, jest jeszcze tak zwane szczucie i kopanie leżącego. Będą się upierał, że wbrew pozorom nie widzę tu dramatu, jest normalne, że się o tym mówi, wszędzie i zawsze będzie się o takich rzeczach mówić. Będą się pojawiać filmy w Internecie i niewybredne teksty, ale w tak zwanych oficjalnych kanałach medialnych widzę wręcz nienaturalny jak dla mediów i polityków spokój, a nawet współczucie. Mnie co innego oburza przy tej sprawie, mnie oburzają kolejne przejawy ślepej ideologii, które nie dostrzegają oczywistych różnic i oczywistych podobieństw, co wymaga myślenia, nie modnych poglądów. Zamiast myślenia widzę tandetne moralizatorstwo i wartościowanie według modnego i ideologicznego klucza.