Kaczyński na Tik–Toku tak przekona młodzież, jak Tusk w kościele przekonał katolików

Współczesny polityk, od czasów Kennedyego, stał się produktem popkulturowym i tego banału nie ma sensu podważać. Prawdą jest, że bez tych wszystkich spektakli politycznych, gestów pod publiczkę, przytulania zwierząt ze schroniska i fundowania stypendiów sierotom, po prostu wyborów się nie wygra. Dlatego każda partia i każdy lider partii szuka swojej „narracji”, aby dotrzeć do jak największej grupy wyborców i w tym nie ma nic nadzwyczajnego. Gorzej gdy wokół polityka pojawia się sztab doradców, najczęściej mało rozgarniętych wizjonerów, którym się wydaje, że jednym gestem, filmikiem, czy dowcipem, da się porwać większość wyborców i zapewnić sobie zwycięstwo.

Takich „genialnych” akcji obserwowaliśmy w światowej i polskiej polityce na pęczki i prawie zawsze kończyło się żałośnie. Warunkiem podstawowym powodzenia jakiejkolwiek kampanii jest minimum wiarygodności i jak najmniej sztuczności w przekazie. Pochodna pewnej porażki i kompromitacji politycznej to odwrócenie wyżej wymienionych proporcji. Czasami się zdarza, że polityk albo partia robią coś, czego nikt się nie spodziewał i to przynosi sukces, ale są to bardzo rzadkie wyjątki i zwykle wynikają z przypadku. Generalna zasada jest taka, że dbasz o przekonanych, walczysz o tych, którzy się wahają i dajesz sobie spokój ze zdecydowanymi przeciwnikami. Innej recepty na zwycięstwo w wyborach nie ma i nie będzie. Jeszcze żadnemu prawicowemu politykowi nie udało się porwać tłumu o lewicowych poglądach i odwrotnie, tak działają stada politycznych zwolenników, z natury rzeczy, zawsze idą w jednym i swoim kierunku.

Wszelkie cudowne pomysły polityków i ich doradców na przejęcie wyprofilowanej grupy wyborców, niech to będą rolnicy, emeryci, kobiety lub mężczyźni i w końcu młodzież, zawsze mają jeden finał – groteska. Nie ma gorszego pomysłu na kampanię polityczną, niż polityk udający kogoś innego niż naprawdę jest. Jak poślesz lewicowego wielkomiejskiego posła na wieś, żeby wsiadł na traktor i zaczął kultywatorować w „rurkowym” garniturze, to spodziewaj się gromkiego śmiechu, a nie szacunku rolników tłumnie ruszających do urn. I odwrotnie, gdy poślesz konserwatywnego nudziarza do klubu lewicowej bohemy, aby opowiadał jak to za młodu był hipisem, to masz pełną gwarancję, że zrobi z siebie idiotę i stanie się pośmiewiskiem. Krótko mówiąc kampanie zmierzające do przekonania całej grupy społecznej, poprzez naśladowanie jej zwyczajów w całkowicie sztuczny sposób, to najgorszy z możliwych pomysłów.

Dokładnie na taki pomysł wpadli sztabowcy skupieni wokół Jarosława Kaczyńskiego i posłali człowieka w otchłań śmieszności. Jarosław Kaczyński, który ma wizerunek ostatniego Mohikanina w polityce, czyli prawdziwego polityka z krwi i kości, unikającego wszelkich PR–owych sztuczek, symbolicznie został przyodziany w dżinsy „slim” i oddelegowany na Tik Toka do akcji #StopFurChallenge. Prezes konserwatywnej partii, który nie ma konta na żadnej „społecznościówce”, kompletnie nie potrafi się poruszać w świecie Internetu i z całą pewnością nie ma pojęcia z czym się je takie #StopFurChallenge, nagle zamienia się w, za przeproszeniem”, influencera. Kaczyński na Tik–Toku jest tak wiarygodny dla użytkowników tego portalu i całej młodzieży, jak żarliwy „katolik” Tusk śpiewający w głównej nawie kościoła „Boże coś Polskę”. Tyle samo katolików przekonał Tusk, pokazując swoje wyreżyserowane zdjęcie z kapliczką świąteczną, ile młodzieży przekona Kaczyński na Tik–Toku. Wie to każdy średnio rozgarnięty „oglądacz” telewizji i Internetu, ale nie sztabowcy PiS.

Przy bezlitosnych tekstach krytycznych, autor wcześniej niż później usłyszy pytanie, co sam proponuje, jaką ma receptę? Nie ma żadnej recepty na to, aby PiS przekonał większość młodych ludzi, nic takiego po prostu nie istnieje. Równie dobrze rabin może pójść do palestyńskiego liceum i przekonywać islamską młodzież, aby głosowała na żydowską partię ortodoksyjną. Politycy liberalni i lewicowi mają i będą mieć przewagę w tej grupie wyborczej, co wynika z samej natury młodych ludzi, zbuntowanych, chcących zmieniać stary świat, a nie żyć jak pradziadowie. Gigantycznej przewagi w popkulturze, po stronie lewicy i liberałów, też PiS nie przeskoczy, tym bardziej, że robi to przy pomocy tak groteksowych mediów, jakie prowadzi Kurski.

Efekt „genialnych” pomysłów „piarowych” PiS będzie taki, że jeden użytkownik Tik–Toka nie przekona się do PiS, za to parę milionów wyborców PiS właśnie się zastanawia, dlaczego Kaczyński dał się przerobić na celebrytę wygłaszającego teksty w stylu Ostaszewskiej: „ratujmy karpie”. PiS, jak na partię konserwatywną, otrzymał bardzo dużo głosów młodzieży i wystarczy popatrzeć na rozkład głosowania, aby w sekundę zauważyć oczywistą prawidłowość. Zdecydowana większość młodych popiera polityków „antysystemowych”, w polskim przypadku: Hołownia, Bosak, Biedroń, z kolei w drugiej turze głosuje przeciw „konserwie”. Proste, jak drut i stare, jak świat, reszta to fantazje i granty „ekspertów”.