Dziki do Polski jedzie! Ale nie byle jaki dziki, bo dziki z jułesej. Szykujcie wódkę, bigos i tarczę.

Zawsze fascynował mnie pewien fenomen, fenomen polski, choć spotykany także w innych krajach, które komuniści rozweselali barakami.

Zawsze fascynował mnie pewien fenomen, fenomen polski, choć spotykany także w innych krajach, które komuniści rozweselali barakami. Ten fenomen to miłość do USA, zapatrzenie w USA, modły do USA, bo to nie byle co, to Hameryka. Ja tam Ameryką nie jestem zafascynowany, dlatego łatwiej mi spojrzeć na sprawę z boku. Widzę dwie kategorie ludzi kochających Stany, pierwsza to ludzie tacy, jak Yo La, którzy patrzą z podziwem na amerykańską przedsiębiorczość, amerykańską wiarę w siebie i ja ten podziw nawet rozumiem. Druga kategoria to ludzie, którzy fascynują się Ameryką, bo taka duża, bo McDonald, bo Rambo 4 i Rocky 5, bo do frytek i BigMaca dolewają colę. Tej drugiej kategorii nie rozumiem, ta druga kategoria fascynuje się plastikiem, pewnie dlatego, że sama jest na poziomie plastiku.

Tyle obserwacji, teraz moje 5 groszy. Jak mówiłem nie podzielam zachwytu nad USA, owszem, podoba mi się, że ludzie przedsiębiorczy i wierzą w siebie, mają wolność słowa i liberalną gospodarkę. Nie podoba mi się natomiast wiele innych rzeczy, nie podoba mi się ta ich bogoojczyźnianość, nie podoba mi się ich pojęcie patriotyzmu, który w Ameryce jest pompatyczny i komercyjny, nie podoba mi się ich polityka zagraniczna ( Irak, Wietnam, afera Iran contras, wsparcie dla talibów w Afganistanie w czasie wojny z ZSRR, późniejsze zostawienie tych talibów samopas, interwencja CIA w Panamie, współpraca z dyktaturami w Ameryce Łacińskiej, itd. ). Nie podoba mi się także ich stosunek do Polski i stosunek Polski do USA.

Polska w stosunku do USA przejawia zachwyt. Nie jest to jednak zachwyt w tym pierwszym, pozytywnym znaczeniu. Polska nie chce kopiować amerykańskich rozwiązań w dziedzinie gospodarki, czy wolności słowa, której niemal nic nie ogranicza. Polska przejawia zachwyt amerykańską sztucznością, tym, co w USA jest najbardziej godne politowania. Polska zachwyca się śmieciowym żarciem z McDonalda i wojennymi awanturami, przeniesionymi na ekran w kiczowatych filmach. Co gorsza nie zachwyca się tym tylko przeciętny Kowalski, czy przeciętna Nowakowa, tym się zachwycają polscy politycy. Dziś zachwycają się, bo Pierwszy Murzyn postanowił odwiedzić Polskę. Postanowił odwiedzić i od razu wielka feta, szybko ludzie, gotujta bigos, wódkę wyciągajta z lodówek, telewizory i auta wystawiajta z chałup i garaży, bo dziki z Hameryki przyjeżdża i trza go ugościć i pokazać, że my gorsze nie jestemy. Niedługo łuki triumfalne zaczną stawiać. Ja nie mam nic przeciwko wizycie Murzyna ( który nota bene Murzynem nie jest, tylko Mulatem ), mam jednak wiele przeciwko polskiej ekstazie z powodu tej wizyty. Polska znów się zachwyca hamburgerami i colą, Polska znów kreuje się na najważniejszego sojusznika USA w Europie, wszak to nasz strategiczny partner.

Powiem prawdę prostą i brutalną, Polska nie jest dla USA żadnym sojusznikiem, jesteśmy krajem 10 razy mniejszym, leżącym gdzieś za wielką wodą, parę tysięcy kilometrów od Waszyngtonu, bidnym i dziwacznym. Od 1989 roku, a już na pewno od czasów rządów towarzyszy z SLD, których proamerykański kurs był kontynuowany przez towarzyszy z PIS, Jankesi robią z nami, co chcą. Wcisnęli nam jaszczompy ze szrotu, orżnęli nas na offsecie, za obietnice służyliśmy im w Iraku, za 2 minuty rozmowy faktu biologicznego z kowbojem z Teksasu służymy im do dziś w Afganistanie. Teraz jeszcze chcą robić z nas swoją żywą tarczę i pewnie zrobią, bo Polacy są tak głupi, że niczego się nie nauczyli. Nadal będą pozwalać Jankesom, by robili na nich swoje kolejne interesy, w zamian zadowalając się gadką o strategicznym partnerstwie.

I tu dochodzimy do największej tragedii polskiej dyplomacji, Polacy muszą znaleźć sobie koniecznie strategicznych partnerów. Nie będę już mówił o tym, że to bezsensowne, że wystarczą lojalni partnerzy i dobrzy sąsiedzi, że w polityce zagranicznej trzeba kierować się pragmatyzmem i zdrowym rozsądkiem, nie interesami wątpliwych “sojuszników”, bo to powinien wiedzieć każdy polityk i każdy dyplomata, w Polsce nie wie chyba żaden. Mało tego, że sobie strategiczne partnerstwa powymyślali, to jeszcze takich sojuszników sobie znaleźli, że klękajcie narody. Strategicznym sojusznikiem Polski są USA, które sojusznikiem Polski w ogóle nie są, być nie powinny i być nie mogą, co wynika choćby z różnicy wielkości, potencjału, czy odległości. Drugim strategicznym partnerem jest Litwa, najbardziej nacjonalistyczny i antypolski kraj w UE. Kompleksy Litwinów wobec Polaków są gdzieś z 2 razy większe niż kompleksy Polaków wobec Niemców i jakby tego było mało to zakompleksieni nie są skupieni w jednej partii, jak u nas, są w prawie wszystkich partiach, we wpływowych mediach, na wyższych uczelniach. Mimo to kochamy Litwę, bo nasza szczerbata duma narodowa przyjaźni się z ich Adamkusem, przyczyną tej przyjaźni jest ich wspólna rusofobia i wspólne przekonanie, że jak dwa europejskie mocarstwa, Polska i Litwa tupną nogą, to rosyjski niedźwiedź umrze ze strachu. Trzecim strategicznym partnerem jest Gruzja, też z powodu rusofobii, ruski niedźwiedź ryknął na Gruzinów, więc Polacy będą umierać za ojczyznę Stalina.

Czas zmienić coś w polskiej polityce zagranicznej, czas skończyć z tą idiotyczną walką za wolność waszą i wasz interes. Polska jest w UE, to tu są nasze interesy i tu powinniśmy szukać przyjaciół, nie za wielką wodą, czy za Kaukazem. Szukajmy partnerów w Europie, ale nie takich partnerów, jak mała, nic nie znacząca i niechętnie nastawiona do Polski i Polaków Litwa, lecz partnerów dużych, takich jak Wielka Brytania, Francja, Hiszpania i co najważniejsze Niemcy. Ja wiem, że Niemcy się źle kojarzą psychologicznie, ale to nasz najważniejszy oprócz Rosji i Ukrainy sąsiad, nasz największy partner handlowy i największy europejski kraj, z którym jesteśmy sprzymierzeni w UE i NATO. Czas przełamać fobie i kompleksy, czas zacząć myśleć. Murzyna oczywiście można przyjąć, nawet serdecznie, ale przestać pieprzyć o tym, jakim to ważnym sojusznikiem jesteśmy dla USA. Jankesi słuchają tego pieprzenia i śmieją się z niego, śmieją się i robią na nas kolejne brudne interesy. Dość już zachwytu McDonaldem, dość włażenia w dupę kowbojom z Teksasu, czas skończyć z kompleksami i nabrać trochę szacunku dla samych siebie. Może i jesteśmy prowincją Europy, ale to jednak Europa, a ja mimo wszystko mam do 3 tysięcy lat europejskiego dorobku kulturowego większy szacunek niż do 300 lat dorobku amerykańskiego. Nie chcę skakania do USA, chcę jedynie, by nasi politycy zaprzestali włażenia Jankesom w dupę, by wreszcie nabrali szacunku do swojego kraju i do samych siebie, czego Wam i sobie życzę.