Czy Kwaśniewski buduje młodych zbuntowanych z federacji?

Spieraliśmy się trochę, a może nie trochę, tylko bardzo, co też takiego wymyśliło zaplecze, posyłając Palikota na front. Tezy się zmieniały, argumenty powielały lub przeczyły sobie, ale mnie od dawna się wydawało, że to nie jest takie proste, jak się spieraliśmy. Główna teza głosiła, że to Tusk dozbroił Palikota, żeby odbić elektorat SLD. W jakimś sensie teza znalazła potwierdzenie w wynikach wyborów, ale teraz dzieje się zupełnie inaczej. Palikot nie jest wcale dziełem Tuska, Donald zrobił to co zawsze mu wychodziło, wypompował swojego „brata-siostrę” do ostatniej kropli krwi i kopnął zużytego w zadek. Palikot się w PO kończył i zostałby popychadłem z trzeciego rzędu, fucha absolutnie kolidująca z ego pajaca z Biłgoraja. Palikot miał kilka rzeczy, które zdecydowały o sukcesie. Na początku miał kasę i tylko ludziom z kasą sprzedawał jedynki na swoich listach. Miał swoje błazeńskie, ale jednak medialne nazwisko, które pociągnęło listy. W końcu poszedł do Urbana i co za tym idzie całej esbecji, z żydokomuną, którą ma po swojej stronie. Ten ostatni element zdecydował o sukcesie Palikota. W ostatniej chwili, gdy się Palikot ostatecznie dogadał ze starymi esbekami, poszły notowania w górę, a media zaczęły pompować popularność. Dziś już wszyscy jesteśmy mądrzejsi o nową wiedzę i po spotkaniu z Kwaśniewskim wiemy, że Palikot jest raczej nową, o ironio, platformą dla starego układu, niż wyrobnikiem Tuska.

Niczego przesądzać nie można, ale jak tylko sam guru salonu, towarzysz „Alek” Kwaśniewski pobłogosławi Palikota i wyprowadzi część SLD do jego klubu, Palikot będzie znów nie do ruszenia i pupilem „inteligencji lewicowej”. Musi być strasznie nieciekawie od kuchni, muszą stare kadry czuć, że Tusk, trzeciej kadencji nie pociągnie i PO również, a wtedy nie będzie alternatywy poza PiS. Alternatywę „cywilizowaną” trzeba budować już teraz. Z jednej strony odbudowuje się stary komuszy aparat pod przewodnictwem towarzysza Millera, z drugiej Kwaśniewski realizuje szorstką przyjaźń badając grunt w klubie Palikota. Pisałem swego czasu, że wielką naiwnością jest sądzić, i co głupsze, podejrzewać stare kadry o taką beztroskę, jak brak alternatywy dla PO. No i wbrew definicji tworzą się, aż dwie alternatywy, obie z tego samego gatunku. Ktoś bardziej uwrażliwiony będzie się czepiał, że to stare kotlety, ale ja na takie wątpliwości odpowiadam prawidłowością. A która partia nie jest odgrzewanym kotletem, cała ta „nowość” Palikota jest starym Palikotem. Lekceważyć podobnych spotkań nie warto, choćby z tego względu, że Kwaśniewski już się „skaził” oficjalnym kontaktem z Januszem, zatem dał sygnał fanom „Tańca z gwiazdami”, że jest fajna partia. Mało, że fajna, taka partia, co to jej nie wstyd pokazać w Europie, wzięła i się narodziła. I jeszcze mało, bo partia Palikota ma jak najbardziej właściwy profil rewolucyjny. Spokojnie można ich posłać na ulicę, jak się okaże, że niepokój społeczny wystąpi. Z tym, że tak nowoczesnej formacji, absolutnie nie można kojarzyć z kibolami, czy innym zagrożeniem demokracji.

Demonstrujących od Palikota, media przedstawią jako: „święte prawo demokracji”, a że lud w chaotycznych warunkach rewolucji nie myśli, to telewizja chętnie pomyśli za lud. Co to za hasła: „Polska”, „suwerenność”? Nawet jak na polską telewizję są pełnym obciachem. Palikot z Tymochowiczem i Urbanem wymyśli coś akuratnego: „pracy, chleba i skręta”. Pojęcia nie mam czy kraczę, czy strzelam, ale jedno wiem na pewno i powtórzę tę pewność po raz któryś. Nie ma takiej opcji jak bierne czekanie na rewolucję pod przewodnictwem PiS. Kadry muszą być i będą przygotowane na taką okoliczność jak zamieszki uliczne, moim zdaniem nie jednym, a paroma wariantami. Palikot jest obrotowy można z nim zrobić wszystko, wykorzystać, utopić, zrobić narzędzie. Jest oczywiste, że jak się Kwaśniewski na poważnie weźmie za Palikota, to nie Palikot wygra następne demokratyczne wybory w partii. Gdy się nie pogodzi z rolą, odpadnie jak każdy nie pogodzony. Dziś jeszcze nie rozstrzygałbym co się dzieje, póki co warto odnotować, że w ogóle się dzieje. Czujność rewolucyjna, tak bym określił procesy na lewej stronie estrady politycznej. Pewne jest, że w Polsce znajdzie się miejsce dla silnej lewicy, a dla centrolewicy nawet władza, jeśli się tylko uda sprzedać atrakcyjnie opakowane stare kotlety. Pytanie, czy może się nie udać? Przy takiej sile medialnej, zapleczu „intelektualnym” i znanych z lubianymi, szanse powodzenia graniczą z pewnością.

PS Bardzo proszę o konsekwencję… rozpaczliwie.